Ο Μητροπολίτης Σύρου κ. Δωρόθεος Β’ εξέδωσε την ετήσια εγκύκλιο των Χριστουγέννων προς τους χριστιανούς των νησιών της Ιεράς Μητροπόλεως….
Με το έλεος και τη Χάρη του Θεού
ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
Σύρου, Τήνου, Άνδρου, Κέας, Μήλου, Μυκόνου, Κύθνου, Σερίφου, Σίφνου, Κιμώλου, Φολεγάνδρου, Δήλου & Σικίνου
τους εορτοφόρους χριστιανούς, τούς παροικούντας τα ευλογημένα νησιά της Μητροπολιτικής μας Περιφερείας
Ευλογημένοι μου και εορτοφόροι κάτοικοι και επισκέπτες των νησιών της Ιεράς μας Μητροπόλεως, που κατασπάζονται οι αύρες της θάλασσας και μυρώνει η Σκέπη της Μεγαλόχαρης Μητέρας του Θεού,
Πνευματικά μου Παιδιά,
Μυστήριο μέγα και ανερμήνευτο εορτάζουμε σήμερα!
Μονάχα η σιωπή, η έμφοβη σιωπή, είναι άξια να σχολιάσει και να τιμήσει αυτό το μυστήριο.
Γι’ αυτό και ο Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος αποφαίνεται «Θεού γέννησις, σιωπή τιμάσθω».
Για τη σημασία του μυστηρίου των Χριστουγέννων, ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης έγραψε: «Εάν το Πάσχα είναι η λαμπροτάτη του Χριστιανισμού εορτή, τα Χριστούγεννα βεβαίως είναι η συγκινητικωτάτη».
χτυπάει
και μου φτερώνει την ψυχή
κι ανοίγεται η καρδιά μου και
σκορπάει θυμίαμα και προσευχή”,
βιώνει έντονα το νόημα των Χριστουγέννων:
και το κορμί μου, φάτνη ταπεινή,
βλέπω κι αλλάζει, γίνεται ναός.
Ω! μέσα μου γεννιέται ένας Θεός!”
Ο ποιητής Στέφανος Μπολέτσης ανιχνεύει την παραμυθητική σημασία και το ελπιδοφόρο μήνυμα των Χριστουγέννων:
τ’ άστρο των μάγων λάμπει στις ψυχές.
Θεέ μου, οι ψυχές, ας γίνουν φάτνες ταπεινές,
φως ο Χριστός κι αγάπη να μας φέρει.
Ας λάμπουν ήλιοι μέσα στους χειμώνες,
να διώξουνε τα νέφη του βοριά.
Κι ας έρθει Απρίλης μέσα στα χιόνια τα βαριά,
κήποι ν ανθήσουν κει που πέρασαν κυκλώνες.»
Ο Κεφαλλονίτης ραψωδός Γεράσιμος Μαρκοράς παρομοίωσε την πίστη των ανθρώπων με τα άστρο της Βηθλεέμ και έκανε μια ευχή.
από κρύα παγωμένη πνοή
στις ψυχές των ανθρώπων η πίστη
κ’ είναι τώρα η χαρά τους τυφλή.
Στα σκοτάδια του κόσμου μια μέρα
πάλι εκείνη σαν άστρο ας φανεί,
πού τους Μάγους οδήγησε πέρα να λατρέψουν το ουράνιο παιδί.»
Ένας σύγχρονος ποιητής, ο Τόλης Νικηφόρου, προβαίνει στην πικρή διαπίστωση:
μόνος στον κόσμο.
Ένας μικρός χριστός που ζωγραφίζει θαμπά
στο τζάμι δέντρα για τα παιδιά,
καράβια για τα όνειρα,
ένα παραμύθι της αγάπης για τους απελπισμένους.
Παραμονή και τα χιλιάδες φώτα της πλατείας
στα μάτια του λάμπουν σαν δάκρυα»
Αγαπημένα μου παιδιά!
“Αυτές τις αγιασμένες μέρες, έγραφε ο Φώτης Κόντογλου, “που θα’πρεπε να σμίξουνε πιο κοντά οι άνθρωποι συναμεταξύ τους, «να περιπτυχθώσιν αλλήλους», ίσια ίσια αυτές τις μέρες αποξενώνουνται περισσότερο ο ένας από τον άλλον, χωρίζουνται σε δύο στρατόπεδα ολότελα ξένα τόνα στ’ άλλο, σχεδόν εχθρικά. Από τη μια μεριά είναι οι ευτυχισμένοι οι καλοπερασμένοι, οι καλότυχοι, κι από την άλλη μεριά είναι οι δυστυχισμένοι κι οι παραπεταμένοι. Αναμεσά τους «χάσμα μέγα εστήρικται» κατά τις αλλοίμονο! το παν για να επιδείξουνε τα πλούτη και τα αγαθά τους στους λιμασμένους. Κι’ αυτό γίνεται στ’ όνομα του Χριστού, που γεννήθηκε πάμφτωχος μέσα στο παχνί! Για την γέννηση του φτωχού Χριστού δεν γιορτάζουνε οι φτωχοί σαν και Κείνον, μα γιορτάζουνε οι πλούσιοι, που παίρνουνε για αφορμή την πτώχεια του για να δείξουνε τα πλούτη τους.
Μα άραγε, ανάμεσα σε δυστυχισμένους μπορεί να νοιώση κανένας ευτυχισμένον τον εαυτό του;”
Σήμερα, όμως, μπορούμε να πούμε ότι το χάσμα γεφυρώνεται με την αγάπη και την αλληλεγγύη, που διαπιστώνουμε ότι αναπτύσσεται στην κοινωνία μας.
Όλο και περισσότεροι ανταποκρίνονται στις ανάγκες του χειμαζόμενου λαού μας και στηρίζουν με ιλαρότητα καρδιάς το φιλανθρωπικό έργο της Εκκλησίας και άλλων φορέων, που δραστηριοποιούνται στον τομέα της κοινωνικής ευποιῒας.
Έτσι, μπορούμε να πούμε ότι στη δύσκολη εποχή μας ισχύουν οι διαπιστώσεις του μεγάλου σύγχρονου ποιητή Τάσου Λειβαδίτη:
Χαρείτε, λοιπόν, αδελφοί μου!
Απόψε γεννήθηκε η ευσπλαχνία! Η ευσπλαχνία του Θεού προς τον άνθρωπο, που τον καλεί σε ευσπλαχνία προς τον συνάνθρωπο, τη μόνη ελπίδα, που μας απέμεινε, τη μόνη βεβαιότητα, που μπορεί να μας κρατήσει όρθιους στη λαίλαπα των καιρών!
Εύχομαι από καρδιάς σε όλους σας Ευλογημένα Χριστούγεννα, με υγεία και με τα σμύρνα της ελπίδας και το λιβάνι της πίστης και της αγάπης το χρυσάφι!
Γιατί είναι σίγουρο πως με την ελπίδα, την πίστη και την αγάπη μπορούμε να διακρίνουμε ότι πίσω απ’ την καταχνιά υπάρχει πάντα το φως!