«Θαβὼρ υπὲρ πάν γής εδοξάσθη μέρος,
Ιδὸν Θεού λάμψασαν εν δόξῃ φύσιν
Μορφὴν ανδρουμένην κατὰ έκτην Χριστὸς αμείψε»
Με τη δέουσα εκκλησιαστική μεγαλοπρέπεια εορτάσθηκε η εορτή της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος στον Ι.Μ.Ν. της Μεγάλης Παναγιάς , στην Χώρα Μυκόνου.
Την Ακολουθία του Όρθρου και την Θεία λειτουργία τέλεσε ο Αιδεσιμολογιώτατος Πρωτοπροπρεσβύτερος και Πρωθιερέας του Ναού, π. Πέτρος Μαραγκός, πλαισιούμενος από τον Πρωτοπροπρεσβύτερο π. Γεώργιο Κουσαθανά με την συμμετοχή Μυκονίων και παραθεριστών, που προσήλθαν με ευλάβεια για να τιμήσουν την Εορτή της Μεταμορφώσεως του Κυρίου.
“Θέλων ἐπιδείξαι τοις Μαθηταίς, δύναμιν εξ ύψους και σοφίαν παρὰ Πατρός, εν όρει ανήλθες, Χριστὲ τω Θαβωρίῳ, και λἀμψας ως Δεσπότης τούτους εφώτισας”.
Κατά τη διήγηση των Ευαγγελιστών, ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός πήρε τους μαθητές τον Πέτρο, τον Ιωάννη και τον Ιάκωβο και ανέβηκε στο όρος Θαβώρ για να προσευχηθεί.
“Σήμερον ο Χριστός, εν όρει Θαβωρίω, την του Αδάμ αμείψας, αμαυρωθείσαν φύσιν, λαμπρύνας εθεούργησεν’’
Απολυτίκιον – Apolytikion of the Feast.
“Μετεμορφώθης εν τω όρει Χριστὲ ο Θεός, δείξας τοις Μαθηταις σου την δόξαν σου, καθὼς ἠδυναντο. Λάμψον και ημίν τοις αμαρτωλοίς, το φώς σου το αΐδιον, πρεσβείαις της Θεοτόκου, φωτοδότα δόξα σοι”.
Κατά τη διήγηση των Ευαγγελιστών, ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός πήρε από τους μαθητές τον Πέτρο , τον Ιωάννη και τον Ιάκωβο και ανέβηκε στό όρος Θαβώρ για να προσευχηθεί. Όπως σημειώνει ο Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης: «Eπήρε δε τρεις μόνους Aποστόλους, ως προκρίτους και υπερέχοντας. O μεν γαρ Πέτρος επροκρίθη, επειδή ηγάπα πολλά τον Xριστόν. O δε Iωάννης, επειδή ηγαπάτο από τον Xριστόν. O δε Iάκωβος, επειδή εδύνετο να πίη το ποτήριον του θανάτου, το οποίον και ο Kύριος έπιεν».
Οι τρεις μαθητές Του, όπως ήταν κουρασμένοι από τη δύσκολη ανάβαση στο Θαβώρ και ενώ κάθισαν να ξεκουραστούν, έπεσαν σε βαθύ ύπνο. Όταν, ξύπνησαν, αντίκρισαν απροσδόκητο και εξαίσιο θέαμα. Το πρόσωπο του Κυρίου άστραφτε σαν τον ήλιο, και τα φορέματα Του ήταν λευκά σαν το φως. Τον περιστοίχιζαν δε και συνομιλούσαν μαζί Του δυο άνδρες, ο Μωϋσής (βλέπε 4 Σεπτεμβρίου) και ο Ηλίας (βλέπε 20 Ιουλίου). Γράφει χαρακτηριστικά ο Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης: «Έφερε δε εις το μέσον τους τον Mωυσήν και τον Ηλίαν, διά να διορθώση τας σφαλεράς υποψίας, οπού είχον οι πολλοί περί αυτού. Kαθότι, άλλοι μεν έλεγον τον Kύριον, πως είναι ο Ηλίας. Άλλοι δε, πως είναι ο Iερεμίας. Διά τούτο λοιπόν επαράστησεν εις το Θαβώρ τους πρώτους και κορυφαίους Προφήτας, διά να γνωρίσουν οι μαθηταί, και διά των μαθητών όλοι οι άνθρωποι, πόση διαφορά είναι αναμεταξύ του Xριστού, και των Προφητών. O μεν γαρ Xριστός, είναι Δεσπότης. Oι δε Προφήται, είναι δούλοι. Kαι ίνα μάθουν, ότι ο Kύριος έχει την εξουσίαν του θανάτου και της ζωής. Διά τούτο, από μεν τους αποθαμένους, έφερε τον Mωυσήν. Aπό δε τους ζωντανούς, έφερε τον Ηλίαν».
Αφού οι μαθητές συνήλθαν κάπως από την έκπληξη, ο πάντα ενθουσιώδης, Πέτρος, θέλοντας να διατηρηθεί αυτή η αγία μέθη που προκαλούσε η ακτινοβολία του Κυρίου, ικετευτικά είπε να στήσουν τρεις σκηνές. Μια για τον Κύριο, μια για το Μωϋσή και μια για τον Ηλία. Πριν προλάβει, όμως, να τελειώσει τη φράση του, ήλθε σύννεφο που τους σκέπασε και μέσα απ’ αυτό ακούστηκε φωνή που έλεγε: «Ο?τος ?στ?ν ? υ?ός μου ? ?γαπητός? α?το? ?κούετε» (Λουκά, θ’ 28-36). Δηλαδή, Αυτός είναι ο Υιός μου ο αγαπητός, που τον έστειλα για να σωθεί ο κόσμος. Αυτόν να ακούτε.
Οφείλουμε, λοιπόν, και εμείς όχι μόνο να Τον ακούμε, αλλά και να Τον υπακούμε. Σε οποιοδήποτε δρόμο μας φέρει, είμαστε υποχρεωμένοι να πειθαρχούμε.
Ακολουθούν εικόνες:
