George the New Martyr / Ο άγιος Νεομάρτυς Γεώργιος ο Διβόλης καταγόμενος από την Φολέγανδρο. (Από το βιβλίο μας: Ουρανώσαντες Άγιοι της Ιεράς Μητροπόλεως Σύρου)
Ο άγιος νεομάρτυρας Γεώργιος γεννήθηκε στον Αλικιανό Κυδωνίας της Κρήτης στις 24 Μαΐου 1846. Ήταν γόνος ευσεβών γονέων και ανατράφηκε με παιδεία και νουθεσία Κυρίου. Ο πατέρας του ονομαζόταν Νικόλαος Διβόλης και ήταν ένας πολύ ευσεβής Ιερέας από την Φολέγανδρο. Η δε μητέρα του ονομαζόταν Αικατερίνη Μποζιανοπούλα και ήταν γόνος καλής και ευγενούς οικογένειας του ηρωικού χωριού Θερίσσου Κυδωνίας. Ο Ιερέας πατέρας του μετέβη και εκείνος στο χωριό της πρεσβυτέρας του και υπηρέτησε εκεί ως εφημέριος της ενορίας του χωριού. Ο άγιος νεομάρτυρας Γεώργιος δεν έμαθε πολλά γράμματα. Μόλις που μπορούσε να διαβάσει και να τροφοδοτεί την ψυχή του καθημερινά με τα συναξάρια των αγίων.
Εργάζονταν ως γεωργός όλη την ημέρα και μετά την κοπιαστική του εργασία, το βράδυ διάβαζε μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες τους βίους των αγίων έχοντας ιδιαίτερη αγάπη στους μάρτυρες της Εκκλησίας μας, καθώς τους θαύμαζε για την δύναμη και την πίστη τους. Πολλές φορές οι γονείς του, τον παρότρυναν να αφήσει την μελέτη και να ξεκουραστεί επειδή το πρωί θα είχε πολλή δουλειά, εκείνος όμως απαντούσε «δεν αναπαύομαι, ούτε κοιμούμαι ευχάριστα, αν πρώτα δεν χορτάσω από την ανάγνωση των θείων γραμμάτων».
Κάποτε, γύρω στα τέλη του 1865, αφού διάβασε την ζωή και το μαρτύριο ενός μεγαλομάρτυρα της εκκλησίας μας είπε: «Χριστέ μου αξίωσε και εμένα να χύσω το αίμα μου για την αγάπη σου». Δίπλα του καθόταν ο αδελφός του Ιωάννης, που ήταν αόμματος εκ γενετής και άκουγε τις ιστορίες που διάβαζε ο μακάριος Γεώργιος και του είπε: «Πως θα γίνει αυτό αφού πρέπει να κηρυχθεί διωγμός κατά των χριστιανών»;
Ο άγιος Γεώργιος όμως επανέλαβε: «Χριστέ μου αν είναι θέλημα σου, αξίωσε με να χύσω το αίμα μου για την αγάπη σου, όπως και εσύ έκανες για μας». Ο αδελφός του άκουσε αυτούς τους λόγους και τους φύλαξε μυστικά μέσα στην καρδιά του.
Το 1866 άρχισε η μεγάλη επανάσταση στην Κρήτη. Ο άγιος νεομάρτυρας προσέφερε την βοήθεια του στον αγώνα υπέρ της πίστης και της πατρίδας μεταφέροντας τις απόρρητες επιστολές στους αρχηγούς της επανάστασης. Την Κυριακή 5 Φεβρουαρίου 1867 ήταν στο χωριό Φουρνέ μαζί με πολλούς άλλους επαναστάτες. Εκεί λοιπόν κάποιος τους πρόδωσε στον πασά, και αυτός με την σειρά του έστειλε στρατό τους περικύκλωσε και συνέλαβε τους περισσότερους από αυτούς μεταξύ των οποίων και τον άγιο Γεώργιο.
Ο πασάς στη συνέχεια πήρε δύο από τους συλληφθέντες και τους βασάνισε χωρίς οίκτο για να του πουν από ποιο χωριό κατάγονταν οι συλληφθέντες. Όταν το έμαθε, κράτησε όσους ήταν από μεγάλα χωριά ενώ τους άλλους τους έστειλε στον Μουσταφά Πασά στα Χανιά.
Αυτούς που κράτησε τους τιμώρησε με απάνθρωπη βαναυσότητα. Πρώτα τους έκοψε την μύτη, στην συνέχεια την γλώσσα, τα απόκρυφα τους μέλη, τα χέρια, τα πόδια, τους έβγαλε τα μάτια και στο τέλος τους αποκεφάλισε.
Έφτασε και η ώρα του αγίου Γεωργίου, ο οποίος στην αρχή είχε διαφορετική μεταχείριση επειδή ήταν ο γραμματοκομιστής.
Ένας αξιωματικός τον οδήγησε στον Μπαχρή αγά, και εκείνος του είπε: «Έλα μωρέ Γιωργάκη να κάνεις μια δουλειά που θα σου πω, για να σώσεις την ζωή σου αν θέλεις. Σε γνωρίζω από μικρό παιδί και λυπάμαι να πεθάνεις». Τότε ο άγιος ρώτησε τι δουλειά είναι αυτή και όταν ο αγάς του είπε να γίνεις Τούρκος, ο γενναίος Γεώργιος γέλασε και είπε: «Μη γένοιτο να αλλάξω την πίστη μου, όχι μόνο αν μου χαρίσετε την ζωή αλλά και τον κόσμο ολόκληρο». Τότε ο Μπαχρή αγάς του είπε πάλι: «εγώ ήθελα να σου κάμω αυτό το καλό επειδή όταν ο αδελφός μου Αρίφ, έσπασε το πόδι του, ο πατέρας σου τον γιάτρεψε».
Ο άγιος όμως παρέμεινε πιστός στην πρωταρχική θέση και με παρρησία είπε: «Εγώ δεν γίνομαι Τούρκος, Χριστιανός γεννήθηκα, Χριστιανός είμαι και Χριστιανός θέλω να πεθάνω». Τότε αφού άκουσε αυτά ο αγάς απελπίστηκε ότι δεν θα τον μεταπείσει και τον φυλάκισε.
Μετά από λίγο χρόνο, οι στρατιώτες τον οδήγησαν ξανά στον αγά, αλλά ο μάρτυρας του Χριστού επανελάμβανε ότι: «Χριστιανός γεννήθηκα και χριστιανός θέλω να πεθάνω». Αφού απελπίστηκε ο αγάς για μια ακόμη φορά, τον παρέδωσε στους δήμιους και αυτοί τον παρότρυναν να πιει ένα μπουκάλι ρούμι. Ο άγιος Γεώργιος χαμογελαστός τους απάντησε ότι δεν θέλει να πιει επειδή έχει πολύ δρόμο μπροστά του και πρέπει να έχει σώας τας φρένας του. Τότε άρχισε το σκληρό του μαρτύριο. Και ενώ οι άλλοι έκλαιγαν από φόβο για την ζωή τους, εκείνος όχι μόνο δεν έκλαιγε αλλά αντιθέτως τους παρακαλούσε να τον κόψουν σε περισσότερα κομμάτια γιατί έλεγε ότι όσο πιο πολύ θα με βασανίσουν τόσο περισσότερο θα τον δοξάσει ο Θεός.
Αφού λοιπόν του έκοψαν τα χέρια του, τα αυτιά του, την μύτη του, την γλώσσα του, τα πόδια και τα απόκρυφα μέλη του, του έβγαλαν τα μάτια και στο τέλος του έκοψαν την αγία του κεφαλή και εκείνος στεφανωμένος με το άφθαρτο στεφάνι του μαρτυρίου, ανέβηκε στα ουράνια σκηνώματα σε ηλικία 21 ετών.
Μαζί με τα λείψανα των άλλων ανδρών που είχαν φονεύσει οι Τούρκοι πήραν και το λείψανο του αγίου Γεωργίου και τα έκρυψαν σε τόπο που παραμένει άγνωστος μέχρι σήμερα.
Η μνήμη του τιμάται στις 7 Φεβρουαρίου.
Αιδεσιμολογιώτατος π. Πέτρος Μαραγκός
Αρχιερατικός Επίτροπος Μυκόνου και Δήλου