Με τη δέουσα τιμή εορτάστηκε η 80η επέτειος του ΟΧΙ στην Μύκονο
Μεγαλοπρεπώς και πανηγυρικά εορτάστηκε η εορτή της Αγίας Σκέπης της Υπεραγίας Θεοτόκου και η Εθνική Εορτή της 28ης Οκτωβρίου 1940 στην Ανω Μερά Μυκόνου με επίκεντρο των εορτασμών στην Ι.Μ. Παναγίας Τουρλιανής………
Την κυριώνυμο μέρα, τελέστηκε η ακολουθία του Όρθρου και η Θεία Λειτουργία ιερουργούντος του Πανοσιολογιωτάτου Αρχιμανδρίτου π. Αλεξίου Παπαδόπουλου με την συμπροσευχητική παρουσία φιλεόρτιων Μυκονίων πιστών.
Η εορτὴ της Αγίας Σκέπης είναι εορτὴ θεομητορικὴ και εορτάζεται στις 28 Ὀκτωβρίου, μαζὶ με την εθνική μας εορτή, αντὶ της 1ης Οκτωβρίου, που είχε απὸ παλιὰ θεσπισθεί να εορτάζεται.
παρακολουθήστε video:
Η Αγία Σκέπη είναι η Χάρη και η προστασία της Παναγίας. Ονομάστηκε Αγία Σκέπη από ένα όραμα που είδε ο Όσιος Ανδρέας στο Ναό των Βλαχερνών στην Κωνσταντινούπολη κατά τη διάρκεια της Αγρυπνίας (η Παναγία σκέπαζε με ένα πέπλο τους πιστούς που παρακολουθούσαν τη Θεία Λειτουργία).
Εμφανίσεις της Αγίας Σκέπης υπήρξαν και στα Αλβανικά Βουνά κατά τον πόλεμο του 1940, όπου πολλοί στρατιώτες αυτοί τη φορά την είδαν ολοζώντανη να τους σκεπάζει και να τους προστατεύει από τις σφαίρες και τι βόμβες, άλλοι και ως σύννεφο να τους κρύβει ώστε να μη γίνονται αντιληπτοί από τον εχθρό.
Έτσι καθιερώθηκε να εορτάζει την 28 Οκτωβρίου, ως ανάμνηση Θείας Προστασίας της Παναγίας.
Με το πέρας της Θείας Λειτουργίας τελέστηκε πανηγυρική Δοξολογία επί της Εθνικής Εορτής του 1940. Την Περιφέρεια Νοτίου Αιγαίου εκπροσώπησε ο Εντεταλμένος Σύμβουλος Πολιτισμού Κυκλάδων Στέλιος Μπρίγγος και τίμησαν με την παρουσία τους ο επικεφαλής της Μείζονος Αντιπολίτευσης του Δήμου Μυκόνου Χρήστος Βερώνης, ο Πρόεδρος της Τοπικής Κοινότητας Πέτρος Σταυρακόπουλος και ο Δημοτικός Σήμβουλος και πρόεδρος της ΔΕΥΑΜ Φραντζέσκος Βιγλιάρης ενώ, τον πανηγυρικό της ημέρας εκφώνησε ο Πανοσιολογιώτατος Αρχιμανδρίτης π.Αλέξιος Παπαδόπουλος.
Αναλυτικά η ομιλία
Μέσα στη ζωή των εθνών, είναι κάποιες ημερομηνίες που κυριολεκτικά δικάζουν τα έθνη και τους λαούς, δοκιμάζουν και ελέγχουν τα χαρτιά της ιστορικής τους ταυτότητας. Για εμάς τους Έλληνες τέτοιες μέρες είναι η Σαλαμίνα, ο Μαραθώνας, η 25η Μαρτίου, η 28η Οκτωβρίου…. Στην ουσία είναι η ίδια πάντοτε μέρα με άλλο όνομα. Είναι η μέρα που ξανάρχεται μέσα στη ζωή και την ιστορία μας με άλλη κάθε φορά «φορεσιά», αλλά με το ίδιο περιεχόμενο.
Ατέλειωτη η ιστορική αλυσίδα των αγώνων του ελληνισμού. Παγκόσμιο το μήνυμά τους. Οι μεγάλες μάχες των Ελλήνων ανήκουν στην παγκόσμια κοινότητα, ξεφεύγουν από τα στενά γεωγραφικά όρια της χώρας μας αφού , όπως γράφει ο μέγας Ελύτης, « Έλληνες μες τα σκοτεινά δείχνουν παντού το δρόμο» . Οι Έλληνες, συνεχίζει ο ποιητής, κάνουν το όνειρο να χτυπάει πιο γρήγορα μέσα στο αίμα, δείχνουν πάντα και τότε και τώρα του κόσμου την πιο σωστή στιγμή, τη μάχη για την ελευθερία.
Στα βουνά της Ηπείρου και της Αλβανίας, στα βουνά της Βόρειας Ελλάδας, συναντήθηκε για άλλη μια φορά ο Ελληνισμός με το ιστορικό του χρέος. Οι μαχητές του 40 χόρεψαν το χορό στους ρυθμούς της ιστορίας. Άκουσαν από πολύ μακριά, από το βάθος της ιστορίας των Ελλήνων, το τραγούδι των πολεμιστών του Λεωνίδα στις Θερμοπύλες, αφουγκράστηκαν το Θεμιστοκλή και το Δημοσθένη, μαγεύτηκαν από τη φωνή του Ρήγα, ενθουσιάστηκαν από την πρόσκληση του Κολοκοτρώνη, προβληματίστηκαν από τη σκέψη του Μακρυγιάννη….
Εκεί στα βουνά της Ηπείρου, οι Έλληνες έκλεισαν άλλο ένα αιματηρό ραντεβού με την ιστορία τους, με το ιστορικό τους πεπρωμένο, που τους καλεί σε δύσκολες στιγμές να υπερβαίνουν τις εθνικές τους δυνατότητες. Να ξεπερνούν τα όριά τους. Να πηγαίνουν κόντρα στους καιρούς. Να θυσιάζονται σε μια θυσία διαρκή, εκτελώντας ένα ανομολόγητο χρέος προς την ανθρωπότητα
Αλλά πώς και γιατί ο ανοργάνωτος και ελλιπώς εξοπλισμένος ελληνικός στρατός, πώς και γιατί ο ταλανισμένος και διχασμένος από τη δικτατορία ελληνικός λαός έγραψε μια τέτοια εποποιία;
Την απάντηση τη δίνει ο συγγραφέας Άγγελος Τερζάκης: « Στο μέτωπο, σ’ όλη τη γραμμή, από την γαλανή θάλασσα του Ιονίου μέχρι ψηλά τις παγωμένες Πρέσπες, ο ελληνικός στρατός άρχιζε να βλέπει παντού το ίδιο όραμα: Έβλεπε τις νύχτες μια γυναικεία μορφή να προβαδίζει ψηλόλιγνη, αλαφροπερπάτητη, με την καλύπτρα της αναριγμένη από το κεφάλι στους ώμους. Την αναγνώριζε, την ήξερε από παλιά, του την είχαν τραγουδήσει όταν ήταν μωρό κι ονειρευόταν στην κούνια. Ήταν η μάνα η μεγαλόψυχη στον πόνο και στην δόξα, η λαβωμένη της Τήνου, η υπέρμαχος στρατηγός»…
Η λαβωμένη Παναγιά, δι’ ης εχθροί καταπίπτουσι! Η Τηνιακή Παναγιά, η υπογραφή του Θεού για την ελευθερία της Ελλάδος, η μόνη εγγύηση για την ελευθερία της Ελλάδος.
Όλες οι μεγάλες στιγμές της σύγχρονης ιστορίας του Γένους μας συνδέονται με την Παναγία της Τήνου, τη Μεγαλόχαρη, τη Νικοποιό, την Υπέρμαχο Στρατηγό…
Η έκρηξη του 1821 σηματοδοτείται από την Εύρεση της Αγίας Εικόνας του Ευαγγελισμού Της, την οποία το αγωνιζόμενο Έθνος μεταφράζει αβίαστα ως ορατό σημάδι της θεικής ευνοίας και της θεομητορικής προστασίας..
Το έπος του 1940 ερμηνεύεται μέσα από τη βεβήλωση της Κοιμήσεώς Της…
Η δόλια, άνανδρη και βλάσφημη επίθεση στο λιμάνι του γιορτοφορεμένου νησιού μας χτύπησε κάθε Ορθόδοξη Ελληνική ψυχή στο ευαίσθητο σημείο της: πρόσβαλε τη Μάνα του, βλασφήμησε το Όνομά Της, ασέβησε στη μνήμη Της…
Γι’ αυτό και το χαμόγελο στα χείλη, η φλόγα στην καρδιά, τα φτερά στα πόδια των Ελλήνων! Πολεμούσαν ασυγκράτητοι, ακούραστοι, μέσα στο χιόνι γιατί πολεμούσαν πρώτα και κύρια για τη Μάνα τους, την Παναγία…
Γι΄αυτό και αφειδώλευτα πρόσφεραν τη ζωή τους, σε μια εκδήλωση μοναδικής και ανεπανάληπτης ομοψυχίας.
Αγαπητοί μου,
δυστυχώς, για πρώτη φορά από το 1944, όταν εορτάσθηκε το πρώτο η 28η Οκτωβρίου και από το 1952, όταν η Εκκλησία της Ελλάδος αποφάσισε την μεταφορά της εορτής της Αγίας Σκέπης της Θεοτόκου από την 1η Οκτωβρίου στις 28 Οκτωβρίου, με το αιτιολογικό ότι η Παναγία βοήθησε τον Ελληνικό Στρατό στον υπέρ πίστεως και πατρίδος πόλεμο στα χιονισμένα βουνά της Πίνδου και της Βορείου Ηπείρου, για πρώτη φορά, επαναλαμβάνω, εφέτος δεν εορτάζεται αυτή η Εθνική Επέτειος στην Άνω Μερά, με την καθιερωμένη Δοξολογία και την παρουσία των τοπικών Αρχών.
Οι Πατέρες μας δεν λογάριασαν το θάνατο!
Τα παιδιά τους, όμως, φαίνεται ότι πανικοβάλλονται από τον περίφημο κορονοϊό και από το φόβο θυσιάζουν το χρέος τους προς όσους θυσιάστηκαν για την Πατρίδα και τη λευτεριά!
Δεν πειράζει!
Έστω και χωρίς αυτούς, η 28η Οκτωβρίου θα παραμείνει πάντα μια ζωντανή δύναμη κι ένα μεγάλο κεφάλαιο στην ιστορία του ελληνικού έθνους. Είναι χρέος και καθήκον μας να θυμόμαστε τις θυσίες των προγόνων μας και να χτίζουμε πάνω το σήμερα και το αύριο πάνω σ’ αυτές τιμώντας πάντα τα όσια και τα ιερά του λαού μας, την πίστη μας στο Χριστό και την αγάπη μας στην Πατρίδα, άξιοι απόγονοι ηρώων και μαρτύρων!
Ζήτω η Ελλάδα μας!
Ζήτω η Άνω Μερά!
Χρόνια σας πολλά και ηρωικά
Δείτε εικόνες:
