Subjective, Well, basically, the benefit, the advantage…
Υπό την έννοια αυτή, το συμφέρον μπορεί να είναι ίδιο για πολλούς, αλλά και διαφορετικό για τον καθένα. Είναι αυτό που ενώνει, αλλά και αυτό που διαιρεί, είναι η λυδία λίθος με την οποία δοκιμάζεται η κοινωνική πρόοδος και συνοχή!
Why, όπως υπάρχει συμφέρον για το άτομο, υπάρχει και συμφέρον για την ομάδα, την κοινότητα, society, το έθνος!
So, we are faced with two parallel networks of interests, the size of the difference or identification of which determines the level of cultural development and moral development of a society.
The individual interest reveals human selfishness and is determined by purely utilitarian aims and purposes., which is why it is associated with periods, στις οποίες κυριαρχεί ο πρωτογονισμός και η ατομοκρατία, ο φόβος και η δυσπιστία, τα ένστικτα και η απληστία.
Το κοινωνικό συμφέρον, αντίθετα, requires eponymous and often anonymous personal sacrifices and is therefore associated with periods of moral and spiritual cultivation and true democracy.
Δεν είναι τυχαίο ότι βασικό μοτίβο της αρχαίας Ελληνικής πολιτικής και φιλοσοφικής σκέψης είναι η παρομοίωση της Πολιτείας-Πατρίδας με πλοίο: "She is, που μας σώζει», διακηρύττει ο Σοφοκλής στην Αντιγόνη, «και μόνο αν το σκάφος της αρμενίζει καλά, αποκτάμε φίλους και ευτυχούμε».
But also in many other texts of the ancient Greek Secretariat there is a clear distinction and proposition of the collective from the individual interest.. Aristotle emphasizes that "if the whole is destroyed, the body of society, its members cannot exist ", individuals.
The above, Nevertheless, they also presuppose the existence of a moral conscience, which gives the individual the knowledge and power to evaluate and place what serves the whole before and above what serves the individual.
It is required, Consequently, the existence of moral motivations in the correct hierarchy of interests, which just testifies to the perfect functioning of all those institutions that serve and promote education, την θρησκευτικότητα και την ηθική βελτίωση των πολιτών.
Την πιο χαρακτηριστική, Nevertheless, και σε απόλυτο συνάμα βαθμό, distinction of individual and social interest was made by Christianity, introducing a new ethic.
With the daily request "the good and the interests of our souls" all discrimination of individual and social interest is removed, which no longer corresponds to the anonymous crowd or to the vague meaning of society, but to the near, to the surname of the suffering and wronged fellow human being, εφ’ as far as what really benefits our soul and not our selfish microcosm coincides with "giving" to the other, the image of God!
Αλλ’ η στάση αυτή προϋποθέτει μεταμόρφωση και του ατόμου σε πρόσωπο, προϋποθέτει κένωση του «εγώ» και έξοδο του ανθρώπου σε συνάντηση με το «εσύ» για τη δημιουργία της κοινωνίας του «εμείς»!
Πρόκειται για μια κοινωνία, που ιστορικά βιώθηκε στα χρόνια των «Πράξεων των Αποστόλων» και συνεχώς βιώνεται στα μοναστικά κοινόβια και έχει ως προαπαιτούμενο και μαρτυρία πνεύμα ηθικής τελειώσεως, sanctification and self-sacrifice…
Πρόκειται για μια κοινωνία, whose members are not selfishly and complacently entrenched in their individual microcosm, indifferent to social and political events, abstaining from procedures, who believe they are not directly concerned, living in the illusion that if the ship sinks, in which they ride, they will not be dragged to the bottom either…
It can, sure, the ships of modern democracies to be so large, that passengers do not know or do not care about who or who governs them and deludes themselves that it is enough for them to have a good time in their luxurious "cabin"; the "Titanic", Nevertheless, θα τους παρασύρει όλους, ενώ η ορχήστρα θα εξακολουθεί να παίζει….
† Ο Σύρου και Μυκόνου Δωρόθεος Β΄
(Περιοδικό “ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ”, τ. 74, Δεκέμβριος 2014)