Son Eminence Dorotheos B » / Επίσημη Ανακήρυξη-Αναγόρευση του Σεβασμιωτάτου κ. Dorotheou II au docteur du Département des sciences biomédicales de l'École des sciences de la santé et du bien-être social de l'Université de l'Attique occidentale, Καθομολόγηση και απονομή σ’ αυτόν του Διδακτορικού Διπλώματος
ce matin,, στην Αίθουσα του Συνεδριακού Κέντρου ” ΠΕΡΙΚΛΗΣ ΛΥΤΡΑΣ” της Πανεπιστημιούπολης, στο Άλσος Αιγάλεω, πραγματοποιήθηκε, σε σεμνή και λιτή τελετή, η Επίσημη Ανακήρυξη-Αναγόρευση του Σεβασμιωτάτου κ. Δωροθέου Β΄ σε Διδάκτορα του Τμήματος Βιοϊατρικών Επιστημών ης Σχολής Επιστημών Υγείας και Πρόνοιας του Πανεπιστημίου Δυτικής Αττικής, Καθομολόγηση και απονομή σ’ αυτόν του Διδακτορικού Διπλώματος για την με “άριστα” βαθμολογηθείσα διδακτορική διατριβή του με τίτλο “Η Ιατρική στο Βυζάντιο-Βιοϊατρική & Ἐκκλησιαστική Προσέγγιση”, με την παρουσία του Πρυτάνεως κ. Παν. Καλδή, της Αντιπρυτάνεως, της Κοσμήτορος, όλων των Καθηγητῶν της Σχολής, των συν αυτώ ανακηρυχθέντων τριών Διδακτόρων, των συνοδευόντων τον Σεβασμιώτατο κ. Δωρόθεο Β΄ Καθηγητού κ. Εμμ. Καραγεωργούδη, του Αρχιερατικού Επιτρόπου Τήνου, Fr.. Γεωργίου Φανερού και του Πρωτοπρ. Αριστομένη Ματσάγκα, Θεολόγου-Ψυχιάτρου, καθώς και φίλων και οικείων των ανακηρυχθέντων διδακτόρων.
Ο Ελλογιμώτατος Πρύτανις του Πανεπιστημίου Δυτικής Αττικής κ. Παναγιώτης Καλδής συνεχἀρη με εγκάρδιους λόγους τους νέους Διδάκτορες, ο δε Σεβασμιώτατος κ. Dorotheos II, κληθείς εις το βήμα, εξεφώνησε την κατωτέρω παρατιθέμενη ευχαριστήριο ομιλία.
ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΡΙΟΣ ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΣΥΡΟΥ ΔΩΡΟΘΕΟΥ Β’ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΑΝΑΚΗΡΥΞΗ-ΑΝΑΓΟΡΕΥΣΗ ΤΟΥ ΣΕ ΔΙΔΑΚΤΟΡΑ ΤΟΥ ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΒΙΟΪΑΤΡΙΚΩΝ ΕΠΙΣΤΗΜΩΝ ΤΟΥ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΔΥΤΙΚΗΣ ΑΤΤΙΚΗΣ
ΤΗΝ ΚΑΘΟΜΟΛΟΓΗΣΗ ΚΑΙ ΑΠΟΝΟΜΗ Σ’ ΑΥΤΟΝ ΤΟΥ ΔΙΔΑΚΤΟΡΙΚΟΥ ΔΙΠΛΩΜΑΤΟΣ ΣΤΟ ΣΥΝΕΔΡΙΑΚΟ ΚΕΝΤΡΟ «ΠΕΡΙΚΛΗΣ ΛΥΤΡΑΣ» ΤΗΣ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥΠΟΛΗΣ ΤΟΥ ΑΛΣΟΥΣ ΑΙΓΑΛΕΩ
Ἐλλογιμώτατε κ. Πρύτανι
Ἐλλογιμωτάτη κα Πρύτανις
Ἐλλογιμωτάτη κα Κοσμήτορα
Ἐλλογιμώτατοι κ.κ. Καθηγητές.
Ἐκλεκτή Ὁμήγυρι ἡ σημερινή τελετή τῆς ἐπίσημης ἀναγορεύσεώς μου σέ διδάκτορα Βιοϊατρικῶν Ἐπιστημῶν τοῦ Πανεπιστημίου Δυτικῆς Ἀττικής, ἴσως νά ξενίσει πολλούς, οἱ ὁποῖοι θά ἀναρωτηθοῦν πῶς ἕνας Κληρικός, καί μάλιστα Ἐπίσκοπος, ἀπεφάσισε νά ἀσχοληθεῖ ἐπισταμένως μέ θέματα Ἰατρικῆς καί νά ἐκπονήσει μάλιστα σχετική διδακτορική διατριβή. Ἡ ἀπροκατάληπτη, Néanmoins, μελέτη τῶν ἱστορικῶν καί ἐπιστημονικῶν δεδομένων ἀποδεικνύει ὅτι Ἐκκλησία καί Ἰατρική εἶναι τομεῖς ἀλληλοσυμπληρούμενοι καί ὄχι ἀλληλοαναιρούμενοι.
Στήν ἐποχή μας, après tout, ὅλο καὶ περισσότεροι ἐπιστήμονες, ἐρευνητὲς καὶ λειτουργοί της ὑγείας συμφωνοῦν στὴν ἄποψη ὅτι ἡ ὑγεία στηρίζεται σὲ μία ἰσορροπία, ποὺ βασίζεται σὲ ψυχικούς, περιβαλλοντικούς, κοινωνικοὺς ἀλλὰ καὶ πολιτιστικοὺς παράγοντες, μεταξὺ τῶν ὁποίων ξεχωριστὴ θέση κατέχει ὁ θρησκευτικός.
Ὅ Ὅμηρος, en effet, στούς στίχους 32-34 τῆς Α΄Ραψωδίας τῆς Ὀδύσσειας, παρουσιάζει τό Δία νά προβαίνει στίς ἑξῆς διαπιστώσεις:
«Ὢ πόποι, οἷον δή νυ θεοὺς βροτοὶ αἰτιόωνται.
ἐξ ἡμέων γάρ φασι κάκ᾽ ἔμμεναι· οἱ δὲ καὶ αὐτοὶ
σφῇσιν ἀτασθαλίῃσιν ὑπὲρ μόρον ἄλγε᾽ ἔχουσιν…»
(Αλίμονο, είναι αλήθεια ν᾽ απορείς που θέλουν οι θνητοί να ρίχνουν στους θεούς τα βάρη τους· έρχεται λένε το κακό από μας — κι όμως οι ίδιοι, κι από φταίξιμο δικό τους,
πάσχουν και βασανίζονται, και πάνω απ᾽ το γραφτό τους..)
Ἑπομένως ἡ ἐπίτευξη τῆς ὑγείας, ὅπως πιστεύεται εὑρέως, plus, βασίζεται στὴν ἁρμονικὴ συν-εργασία τοῦ κάθε ἀνθρώπου μὲ τὸ περιβάλλον του, ὥστε νὰ πετύχει τὴν φυσικὴ καὶ ψυχική του εὐεξία. Ἡ διευρυμένη αὐτὴ ἀντίληψη γιὰ τὴν ὑγεία, θὰ πρέπει νὰ περιλαμβάνει ὡς ἀναγκαῖο ἕνα Σχέδιο ζωῆς, μία ὑγιῆ θρησκευτικότητα, ποὺ νοηματοδοτεῖ τὴν ὕπαρξη τοῦ ἀνθρώπου καὶ τὴ διασφαλίζει ἀπέναντι στὴν ἀπελπισία καὶ στὸ χάος ἀπὸ τὴ μία πλευρὰ, ἀλλὰ καὶ τὴ θρησκειομανία ἀπὸ τὴν ἄλλη.
Ἕνα τέτοιο Σχέδιο ζωῆς προσφέρει κατεξοχὴν σήμερα ἡ Ἐκκλησία, βοηθώντας τὸ σύγχρονο ἄνθρωπο νὰ δείχνει μία ἰσόρροπη ἀγάπη γιὰ τὸν ἑαυτό του καὶ τοὺς ἄλλους καὶ νὰ πορεύεται στὴ ζωὴ δίνοντας νόημα στὴν ὑγεία καὶ διασφαλίζοντας τὴ ζωή του ἀπὸ τὶς ἀπειλὲς τοῦ θανάτου καὶ τῶν κάθε μορφῆς μηδενισμῶν ποὺ ὀρθώνονται γύρω του.
Ὅπως δέ ἐξάγεται καί ἀπό τά πορίσματα τῆς διατριβῆς μας τό πρώτο στήν Παγκόσμια Ἱστορία «Ὑπουργεῖο» Ὑγείας καί Κοινωνικῆς Περιθάλψεως εἶναι ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, ὁ Ὁποῖος ξεκάθαρα τόνισε ὅτι στό πρόσωπο τοῦ ἀσθενῆ καί πάσχοντος συνανθρώπου θά μετρήσει τήν ἁγιότητά μας, καθώς ἠ προσφορά μας πρός αὐτόν εἶναι προσφορά πρός τόν Ἴδιο!
Γι’ αὐτό καί ἡ Ἐκκλησία μας δέν ἔγινε μόνο ἰατρεῖο ψυχῶν, ἀλλά καί ἰατρεῖο σωμάτων. Ἀπό τό 451 AD. μέ Συνοδική ἀπόφαση τό Νοσοκομεῖο ὁρίζεται ὡς παράρτημα τοῦ Ναοῦ, ἐνῶ στό Βυζάντιο τά Νοσοκομεῖα ἦταν προσαρτημένα στά Μοναστήρια.Στήν πρωτεύουσα καί βασιλεύουσα Πόλη τοῦ Κωνσταντίνου λειτουργοῦσαν 40 Νοσοκομεῖα-Μοναστήρια καί κατά τά μαῦρα χρόνια τῆς Τουρκοκρατίας 13!
Νά σημειώσουμε, en effet, ὅτι στό Ἁγιολόγιο τῆς Ἐκκλησίας μας καταγράφεται εἰκοσαμελής χορεία Ἀναργύρων Ἰατρῶν, μέ προέχοντες τούς Ἁγίους Κοσμᾶ καί Δαμιανό, οἱ ὁποῖοι σηματοδοτοῦν τό διαχρονικό καθῆκον τοῦ ἰατροῦ ἔναντι τῆς κοινωνίας, ἔτσι τό ὅπως εἶχε περιγράψει ὁ Ἱπποκράτης.
Καί δέν θά μποροῦσε νά γίνει διαφορετικά, ἀφοῦ, «οὐδέν ὄφελος τῶν ἁπάντων ἀγαθῶν ἐστίν, ἄν τό ὑγιαίνειν ἀπῇ», κατά τόν Λουκιανό. Μέ ἁπλᾶ λόγια, δέν ὑπάρχει κανένα ὄφελος, ἄν ἔχουμε ὅλα τἀ ἀγαθά καί ἀπουσιάζει ἡ ὑγεία! Δικαιολογημένη, κατά συνέπεια, καί ἡ πρός τούς γιατρούς ὀφειλόμενη τιμή, car, κατά τήν Παλαιά Διαθήκη καί τήν διαβεβαίωση τοῦ θεόπνευστου συγγραφέα τῆς Σοφίας Σειράχ, «Τίμα ἰατρόν πρός τάς χρείας αὐτοῦ τιμαῖς αὐτοῦ, καί γάρ αὐτόν ἔκτισε Κύριος΄παρά γάρ ‘Υψίστου ἔστιν ἴασις.Ἐπιστήμη ἰατροῦ ἀνυψώσει κεφαλήν αὐτοῦ, καί ἔναντι μεγιστάνων θαυμασθήσεται»(Σ.Σειρ.38,1-3). Νά ἀποδίδουμε, C'est, στό γιατρό τίς τιμές, πού τοῦ ἀνήκουν, γιατί ὁ Κύριος τόν ἔχει ὁρίσει στό λειτούργημά του, καθώς κάθε ἴαση ἀπό τόν Κύριο προέρχεται! Ἡ ἰατρική ἐπιστήμη θά δώσει κῦρος καί ὑπόληψη στό γιατρό, ὁ ὁποῖος ἔτσι θά θαυμάζεται καί μπροστά στούς μεγιστάνες.
fin, τοῦ πρός τούς ἰατρούς ὀφειλόμενου σεβασμοῦ θαυμάσια ὑποτύπωση βρίσκουμε καί στήν Ἰλιάδα, ὅπου ὁ Ὅμηρος ἀποφαίνεται «Ἰατρός γάρ ἀνήρ πολλῶν ἀντάξιος ἄλλων» (??,514).
Στήν Ἰλιάδα, en effet, ὁ Ὅμηρος καταγράφει τά ὀνόματα τῶν πρώτων ἰατρῶν στήν ἱστορία, τόν Ποδαλείριο και τον Μαχάονα, πού ἦταν γιοί τοῦ Ἀσκληπιοῦ.
Ὁ δέ πατέρας τῆς ἱστορίας Ἡρόδοτος (484-426 BC) ἀναφέρει καί τόν καρκίνο τοῦ μαστοῦ, ἀπό τόν ὁποῖο ἔπασχε ἡ Ἄτοσσα, μητέρα τοῦ βασιλιᾶ τῶν Περσῶν Δαρείου, καί ἀπό τόν ὁποῖο τήν θεράπευσε ὁ Ἑλληνας ιατρός Δημοκήδης.
Τό ἐπίτευγμα αὐτό τοῦ ἀρχαίου συναδέλφου σας εἶχε ὡς συνέπεια νά γίνει περιζήτητος καί οἱ ἀμοιβές του νά γίνουν ἐξαιρετικά ὑψηλές.
Τήν ἐπιτυχῆ αὐτή θεραπεία ἀναφέρουν, ἐκτός ἀπό τόν Ἡρόδοτο καί οἱ συγγραφεῖς Ἀθήναιος, Αἰλιανός, Ἰάμβλιχος καί Πλίνιος.
Περαίνων τόν λόγο μου, ἀφοῦ συγχαρῶ ἐγκαρδίως τούς σύν ἐμοί ἀναγορευομένους διδάκτορες, θά ἤθελα νά εὐχαριστήσω ἐν πρώτοις τόν Ἐλλογιμώτατο Πρύτανι τοῦ Πανεπιστημίου Δυτικἠς Αττικῆς, M.. Παναγιώτη Καλδή, τά ἐκλεκτά Μέλη τῆς ἐξ Ἰατρῶν ἀποτελουμένης Ἐξεταστικῆς Ἐπιτροπῆς, ἡ ὁποία ἐνέκρινε καί με ἄριστα έβαθμολόγησε τήν ὑπό τόν τίτλο “Ἡ Ἰατρική στό Βυζάντιο-Βιοϊατρική & Ἐκκλησιαστική Προσέγγιση” διδακτορική διατριβή μου, καί ἐξαιρέτως τόν Πρόεδρο τοῦ Τμήματος Βιοϊατρικῶν Ἐπιστημῶν τῆς Σχολῆς Ἐπιστημῶν Ὑγείας καί Πρόνοιας τοῦ Πανεπιστημίου Δυτικῆς Ἀττικῆς, Καθηγητή κ. Δημήτριο Χανιώτη, Διευθυντή καί ἱδρυτικό μέλος τοῦ θεσμοθετημένου Ἐρευνητικοῦ Ἐργαστηρίου «Ἀνατομίας, Παθολογικῆς Ἀνατομίας καί Φυσιολογίας-Διατροφῆς», κάτοχο τοῦ Εὐρωπαϊκοῦ Διπλώματος Καρδιολογίας καθώς καί τῆς ἰατρικής είδικότητας «Δημόσιας Ὑγείας – Κοινωνικῆς Ἰατρικῆς», ὑπό τήν ἐπιστημονική ἐπίβλεψη τοῦ ὁποίου αὐτή ἐξεπονήθη, καί ὁ ὁποῖος λίαν ἐπιτυχῶς τήν ὑπεστήριξε στή Δημόσια Παρουσίασή της, πού ἔλαβε χώρα στην Κεντρική Βιβλιοθήκη της Πανεπιστημιούπολης Άλσους Αιγάλεω, ενώπιον Επταμελούς Εξεταστικής Επιτροπής Καθηγητών, τήν 5η παρελθόντος μηνός Ἰουλίου, τά μέλη τῆς ὁποίας ὁλοθύμως εὐαριστῶ.
Εὐχαριστῶ, aussi, τόν αὐτάδελφό του κ. Φραγκῖσκο Χανιώτη, ὁ ὁποῖος κατ’ εὐτυχῆ σύπτωση ἄγει σήμερα τά ὀνοματήριά του, ἀριστοῦχο διδάκτορα τῆς Ἰατρικῆς Σχολῆς τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν, μέ πολυετῆ καί σημαντική πανεπιστημιακή ἐκπαιδευτική, συγγραφική καί διοικητική ἐμπειρία σέ πολλές θέσεις εὐθύνης, μέ εὐρεία κοινωνική δράση καί ἀνιδιοτελῆ προσφορά στό συνάνθρωπο, πού ἀπολαμβάνει, μαζί μέ τόν ἀδελφό του τῆς γενικῆς ἐκτιμήσεως στή γενέτειρά τους νῆσο Σέριφο.
Ὠφειλετικῶς, ὡσαύτως, εὐχαριστῶ τόν Αἰδεσιμολογιώτατο Πρωτοπρεσβύτερο Κληρικό τῆς Ἱερᾶς μας Μητροπόλεως Ἀριστομένη Ματσάγγα, Θεολόγο-Ψυχίατρο, γιά τήν πολύτιμη βοήθειά του στήν ἔρευνα τῶν πηγῶν, καί τόν Γραμματέα τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως, φιλόλογο κ. Ἀλέξανδρο Μαρκουΐζο, γιά τήν ἐπιμέλεια τοῦ κειμένου, καθώς καί τούς ἐνταῦθα συνοδεύσαντές με, Ἐλλογιμώτατο Καθηγητή του Τμήματος Κοινωνικής Θεολογίας και Θρησκειολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών Εμμανουήλ Καραγεωργούδη και τον Αρχιερατικό Επίτροπο Τήνου, Αιδεσιμολ. Fr.. Georgios Fanero.
Εὐχαριστῶ καί ὅλους ἐσᾶς, πού μέ τιμᾶτε μέ τήν παρουσία σας καί εὔχομαι ὁ Κύριος νά προστατεύει, στηρίζει καί εὐλογεῖ ἅπασα τήν ἰατρική οἰκογένεια, ὥστε νά μπορέσει νά ἀνταποκριθεῖ στόν θεόσδοτο ρόλο της, νά προσφέρει, C'est, σέ ὅλους τήν «παμβασίλεια», βασίλισσα τῶν πάντων, τήν «πολυθάλμιο», pouvoir, πού ζωογονεῖ, καί «φερόλβιο», πού τήν εύτυχία φέρνει, ὑγεία, ἰδιαίτερα στή σημερινή ἐποχή, κατά τήν ὁποία ἡ ἰατρική καί οἱ λειτουργοί της ἀντιμετωπίζουν πολλούς κινδύνους, δυσχέρειες καί προκλήσεις στήν ἐπιτέλεση τῆς ἀποστολῆς τους.
