Sa Toute Sainteté le Patriarche œcuménique Bartholomée / La paix n’est pas une évidence ni une évidence, mais la dette, exploit, préoccupation constante et lutte incessante pour sa préservation, déclare le patriarche œcuménique Bartholomée dans son message de Noël.
"Nous continuons de souligner le rôle pacificateur des religions, à une époque où les religions sont critiquées”, souligne entre autres, en notant que “les religions sont les alliées naturelles de tous les peuples, qui luttent pour la paix, justice et protection du bâtiment contre la destruction causée par l'homme”.
Ce qui suit est le texte intégral du témoignage patriarcal pour Noël.:
Vénérables frères en Christ Hiérarques et enfants bien-aimés,
Surtout, nous célébrons cette année dans des psaumes, des hymnes et des odes spirituelles la naissance dans la chair du Fils éternel et Verbe de Dieu., την φανέρωσιν δηλονότι του μυστηρίου του Θεού και του ανθρώπου. Κατά τον ‘Αγιον Νικόλαον Καβάσιλαν, τα τελούμενα εις την Θείαν Λειτουργίαν είναι «της ενανθρω-πήσεως του Κυρίου μυσταγωγία», το δε εν τοις προοιμίοις αυτής δοξολογικόν «Ευλογημένη η Βασιλεία του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος» μαρτυρεί «ότι δια της ενανθρωπήσεως του Κυρίου πρώτον εμάνθανον οι άνθρωποι ως είη τρία πρόσωπα ο Θεός» [1]. Le Saint-Père proclame que notre Seigneur et Sauveur Jésus-Christ "l'homme véritable et parfait, les manières, la vie et les neuf autres choses montrées premièrement et seules" [2].
L'adoption de la nature humaine dans la personne du Fils et Verbe de Dieu et l'ouverture de la voie de déification par grâce à l'homme lui confèrent une valeur insurmontable.. Oublier cette vérité conduit à une diminution du respect de la personne humaine. Η άρνησις του υψηλού προορισμού του ανθρώπου όχι μόνον δεν τον απελευθερώνει, αλλά οδηγεί εις ποικίλας συρρικνώσεις και διχασμούς. ‘Ανευ συνειδήσεως της θείας προελεύσεώς του και της ελπίδος της αιωνιότητος, ο άνθρωπος δυσκολεύεται να παραμείνη ανθρώπινος, αδυνατεί να διαχειρισθή τας αντιφάσεις της «ανθρωπίνης καταστάσεως».
Η χριστιανική κατανόησις της ανθρωπίνης υπάρξεως προσφέρει λύσιν των προβλημάτων, τα οποία δημιουργούν η βία, ο πόλεμος και η αδικία εις τον κόσμον μας. Ο σεβασμός του ανθρωπίνου προσώπου, η ειρήνη και η δικαιοσύνη είναι δώρον του Θεού, η εγκαθίδρυσις όμως της κομισθείσης υπό του Χριστού ειρήνης απαιτεί συμμετοχήν και συνεργίαν των ανθρώπων. Η χριστιανική τοποθέτησις εις το θέμα του αγώνος δια την ειρήνην συγκροτείται δια των λόγων του Σωτήρος Χριστού, ο οποίος ευαγγελίζεται την ειρήνην, χαιρετά με το «Ειρήνη υμίν» και παροτρύνει τους ανθρώπους να αγαπούν τους εχθρούς των [3]. Η εν Χριστώ αποκάλυψις χαρακτηρίζεται ως «ευαγγέλιον της ειρήνης» [4]. Αυτό σημαίνει ότι δι’ ημάς τους Χριστιανούς, η οδός προς την ειρήνην είναι η ειρήνη, ότι η μη βία, ο διάλογος, l'amour, η συγχώρησις και η καταλλαγή έχουν προτεραιότητα απέναντι εις άλλας μορφάς επιλύσεως διαφορών. Με σαφήνειαν περιγράφεται η θεολογία της ειρήνης εις το κείμενον του Οικουμενικού Πατριαρχείου «”Υπέρ της του κόσμου ζωής”. Το κοινωνικό ήθος της Ορθοδόξου Εκκλησίας» (2020): «Τίποτε δεν αντιτίθεται περισσότερο στο θέλημα του Θεού για τα πλάσματά Του που έχουν δημιουργηθεί κατ’ εικόνα και καθ’ομοίωσή Του, από τη βία που ασκείται εναντίον του πλησίον… On peut à juste titre affirmer que la violence constitue le chat’ le péché par excellence. C'est le contraste parfait entre notre nature créée et notre appel surnaturel à rechercher l'union amoureuse avec Dieu et notre prochain.… La paix est une véritable révélation de la réalité plus profonde de la création selon la volonté de Dieu, et de la forme telle qu'Il l'a conçue dans Ses conseils éternels"[5].
La paix n’est pas une évidence ni une évidence, mais la dette, exploit, préoccupation constante et lutte incessante pour sa préservation. Il n'y a pas d'automatisations ni de recettes permanentes. La vigilance s’impose face aux menaces contre la paix, volonté de résoudre les problèmes par le dialogue. Les grands héros de la politique sont les combattants de la paix. Nous continuons de souligner le rôle pacificateur des religions, à une époque où les religions sont critiquées, parce que, au lieu d'émerger comme des forces de paix, solidarité et règlement, ils alimentent le fanatisme et la violence « au nom de Dieu »: Il s’agit de l’aliénation de la foi religieuse et non d’un phénomène qui lui est inhérent. La foi véritable en Dieu est le juge le plus strict du fanatisme religieux. Les religions sont les alliées naturelles de tous les peuples, qui luttent pour la paix, justice et protection du bâtiment contre la destruction causée par l'homme.
Cette année, l'humanité célèbre le 75e anniversaire de la Déclaration universelle des droits de l'homme (10 décembre 1948), qui est un résumé des idéaux et valeurs humanitaires fondamentaux, "l'idéal commun, vers lequel tous les peuples et toutes les nations doivent tendre". Droits humains, dont le point central de référence est la protection de la dignité humaine et des individus, social, culturel, ses conditions économiques et environnementales, sont compris dans leur dynamique originelle, s'ils sont reconnus comme fondement et critère de la paix mondiale, qu'ils associent à la liberté et à la justice. Dans ce sens, το μέλλον των δικαιωμάτων του ανθρώπου και της ειρήνης συνδέεται και με την συμβολήν των θρησκειών εις την υπόθεσιν του σεβασμού και της πραγματώσεώς των.
Με τοιαύτας σκέψεις και εόρτια αισθήματα, εν πλήρει βεβαιότητι ότι η ζωή της Εκκλησίας καθ’ εαυτήν αποτελεί αντίστασιν εις τον απανθρωπισμόν, από όπου και αν αυτός προέρχεται, καλούντες πάντας υμάς εις τον καλόν αγώνα της οικοδομής ενός πολιτισμού ειρήνης και καταλλαγής, εις τον οποίον ο άνθρωπος θα βλέπη εις το πρόσωπον του συνανθρώπου του τον αδελφόν και τον φίλον και όχι τον επίβουλον και τον εχθρόν, και υπενθυμίζοντες εις υμάς πάντας, frères et enfants, ότι τα Χριστούγεννα είναι καιρός αυτογνωσίας και ευχαριστίας, αποκαλύψεως της διαφοράς μεταξύ Θεανθρώπου και «ανθρωποθεού», συνειδητοποιήσεως του «μεγά-λου θαύματος» της εν Χριστώ ελευθερίας και της ιάσεως του «μεγάλου τραύματος» της αλλοτριώσεως από τον Θεόν, κλίνομεν ευλαβώς το γόνυ ενώπιον της κρατούσης εν ταις αγκάλαις αυτής τον σαρκωθέντα Λόγον Θεομήτορος Μαριάμ, μεταφέροντες δε προς υμάς την ευλογίαν της Μητρός Αγίας του Χριστού Μεγάλης Εκκλησίας, ευχόμεθα αίσιον, υγιηρόν, εύκαρπον, ειρηνικόν και ευφρόσυνον τον επερχόμενον νέον ενιαυτόν της χρηστότητος του Κυρίου.
Χριστούγεννα ‚βκγ’
† Constantinople
ardent à Dieu en vous souhaitant à tous
1. Εις την Θείαν Λειτουργίαν, ΙΒ’, PG 150, 392D.
2. Περί της εν Χριστώ ζωής, ΣΤ΄, PG 150, 680C.
3. Βλ. Mat, ε’, 44.
4. Εφεσ. στ’, 15.
5. § 42, 43 et 44.