Κορωνίδα των δωρεών του Θεού, του Οποίου την κατά σάρκα Γέννηση τόσο εμφαντικά, αλλά και παράτερα, προαναγγέλουν οι στολισμένες βιτρίνες των μαγαζιών και τα λαμπόνια στους δρόμους, δεν είναι άλλη από την πρωτάκουστη και συχνά δυσερμήνευτη δωρεά-εντολή της αγάπης.
Θα έλεγε, βέβαια, κανείς ότι παρόμοια εντολή δεν είναι άγνωστη στις άλλες θρησκείες, ούτε καν στην αρχαία Ελληνική. Και δεν θα είχε άδικο…
有, 不过, και μια βασική ειδοποιός διαφορά: Στην αρχαιοελληνική σκέψη κυριαρχούσε το «να αγαπάς τους φίλους και να μισείς τους εχθρούς σου».
Στην Εβραϊκή θρησκεία επικρατούσε και επικρατεί το «οδόντα αντί οδόντος».
Η Σωκρατική σκέψη ανέβηκε ένα ακόμη ηθικό αναβαθμό, με την πρόταση «να μην ανταποδίδεις το κακό», αλλά ως εκεί….
Η πρωτοτυπία και μοναδικότητα, 不过, 爱的, που κόμισε στον κόσμο το εκ γενετής προσφυγόπουλο της Βηθλεέμ, δεν βρίσκεται στην απλή, ανώδυνη, αδάπανη και εύκολη αγάπη προς «τον δικό σου», το φίλο σου, τον ομοϊδεάτη σου…
Βρίσκεται στην ανήκουστη αντίληψη της αγάπης προς τον εχθρό, τον αντίπαλο, τον διαφορετικό!…….
«Εγώ σας λέω να αγαπάτε τους εχθρούς σας, να ευλογείτε όσους σας καταριώνται, να ευεργετείτε όσους σας μισούν, να ευεργετείτε όσους σας καταδιώκουν, για να γίνετε παιδιά του Πατέρα σας, που βρίσκεται στους ουρανούς. Αυτός ανατέλλει τον ήλιο του και για τους κακούς και για τους καλούς και βρέχει και για τους δίκαιους και για τους αδίκους»!
Πρωτόγνωρο και πρωτοφανές στη ριζοσπαστικότητά του κήρυγμα, κριτήριο και λυδία λίθος της πίστης και της χριστιανοσύνης του καθενός μας, αληθινό μαρτύριο και μαρτυρία….
Είναι μαρτύριο να ξεπεράσει κανείς τον εαυτό του, τις επιθυμίες, τα πάθη και τα συμφέροντά του, τη «φυσική» και ενστικτώδη τάση για άμυνα, αυτοσυντήρηση και ανταπόδοση, να υπερβεί τα ανθρώπινα μέτρα και να αγαπήσει, λόγοις και έργοις, τον εχθρό του, αυτόν που τον πίκρανε, τον αδίκησε, τον πόνεσε, τον εκμεταλλεύτηκε…
Χρειάζεται μεγάλη δύναμη και μεγαλείο ψυχής, άσκηση συνεχής και αγώνας διαρκής για να μπορέσει κανείς να γίνει παιδί του επουράνιου Πατέρα, αληθινός και συνειδητός Χριστιανός.
为了这, όσο τολμηρό και να φαίνεται «ου πας ο λέγων μοι Κύριε, 先生, εισελεύσεται εις την Βασιλείαν των Ουρανών, αλλ’ ο ποιών το θέλημα του Πατρός μου, του εν Ουρανοίς»!
Η προς τους εχθρούς αγάπη είναι το μαρτύριο και η μαρτυρία του σωστού Χριστιανού, το ανεπανάληπτο δώρο του Θεού προς τον άνθρωπο, μια αγάπη δημιουργική και θυσιαστική.
Μια αγάπη, που δεν περιμένει τα Χριστούγεννα, τυπικά και «για το καλό των ημερών»,να εκφραστεί, αλλά που συνιστά ένα μόνιμο τρόπο και βιωμένο ήθος ζωής, 没有歧视,χωρίς όρους, όρια και προϋποθέσεις!
Με αυτή την ανήκουστη προς τους εχθρούς μας, τους ξένους και τους διαφορετικούς αγάπη, καλούμαστε οι Χριστιανοί να δώσουμε τη μαρτυρία μας στο σύγχρονο διχασμένο, αποπροσανατολισμένο και αλλοτριωμένο κόσμο, που δεν πεινά τόσο ή μόνο από υλικά αγαθά, αλλά για αγάπη διψά…
Δύσκολο, αλλ’ όχι ακατόρθωτο!
Επίτευγμα λίγων, σίγουρα!
Αλλά ποτέ δεν έκρινε την πορεία της ανθρωπότητας η ποσότητα, το πλήθος, η ισχύς.
Πάντα οι λίγοι ανοίγουν τους νέους δρόμους της ζωής….
Αν, 不过, ο καθένας μας κάνει την υπέρβασή του και απελευθερωθεί από τα δεσμά του μίσους, της εμπάθειας, της εκδικητικότητας και της ανταπόδοσης, της προκατάληψης και του εγωισμού, αν «μαρτυρήσει» για το Χριστό, τότε είναι σίγουρο ότι μια νέα εποχή θα ανατείλει για την πατρίδα μας, για τον κόσμο ολόκληρο!
Στον αρχαίο παρηκμασμένο και διεφθαρμένο μέχρι τα έσχατα κόσμο, η Γέννηση του Ιησού Χριστού στο σταύλο της Βηθλεέμ έδωσε νέα πνοή, τον έβγαλε από τη βαρβαρότητα και του άνοιξε νέες προοπτικές, χωρίζοντας την ιστορία στα δύο, στην «προ Χριστού» και τη «μετά Χριστόν»!
Στο σύγχρονο παραπαίοντα, ανασφαλή και ηθικά εκβαρβαρούμενο κόσμο, η Γέννηση του Ιησού Χριστού στο «σταύλο» της καρδιάς μας είναι βέβαιο ότι θα τον αναζωογονήσει και θα σηματοδοτήσει και πάλι την ιστορία, διακρίνοντάς την και πάλι στα δύο, στην περίοδο χωρίς το Χριστό και στην περιόδο μαζί με το Χριστό!
† Ο ΣΥΡΟΥ και ΜΥΚΟΝΟΥ ΔΩΡΟΘΕΟΣ Β΄
(报纸《民主》, 星期六, 19.12.2015)